Küçükken gaz kamyonu şoförü olmak istiyordum. Mahalleye bir gaz kamyonu gelmişti, böyle kırmızı, babamla şoförün yanına oturup kısa bir tur yapmıştık. O zaman hayattaki amacımı o kırmızı süpersonik gaz kamyonunu kullanmak olarak belirlemiştim. Kısmet değilmiş, olmadı.
Sonra ilkokul civarı pilot olmaya karar verdim. Şahane fiyakalı meslek düşünsene, böyle uçuyorsun , güneş gözlüğü takıyorsun filan. O da olmadı. Gözlük taktım gerçi ama güneş için değil. Bildiğin miyop, iki numara.
Bir ara "yazar olayım lan ben" diye heveslendim. Fanzin falan derken zorladım kapıları. Ihh, pek bir ışık görmedi okuyanlar karalamalarımı.
Sonra üniversite filan derken iyi kötü (kötü lan) bir meslek sahibi oldum. Ama bu değildi istediğim bebek. Beklemeye başladım bir köşede, olmayı isteyeceğim meslek bir gün karşıma çıkacaktı.
Ve çıktı bebek: Bir gün bir şarkı dinledim ve hayatım değişti. (Ne biçim hayatsa bir şarkı ile sikertiliyo) Red Hot Chili Peppers diyorum, "save the population" diyorum başka bir şey demiyorum artık. Ben de o şarkıdaki abi gibi "aaaaaa, seyv tı paaapilayşın" demek istiyorum geriden geriden. Hiç öyle sahne önüne çıkmak, ışıkların altında şarkı söylemek filan gibi popülist isteklerim yok. Yeter ki bir Okan Bayülgen mikrofonu versinler, ben geriye sineyim, aaa, oooo, stey ol nayt diyeyim. Uykularım kaçıyor valla, bir kere lan. bir tur ben söyliyim.
http://www.youtube.com/watch?v=G0W90a2f5Vw
1 yorum:
iyi de sen o vokal gibi ses çıkarabilecen mi he hacı.
Yorum Gönder